در نوشته قبل به موضوع احساسات ترسناک پرداختم و برخی روش های مقابله با این روش ها را عنوان کردم. روش هایی که اغلب پاسخ مناسبی نیستند و شرایط را نه تنها بهتر نمی کنند که گاه به بدتر شدن شرایط دامن می زنند. گاه در شرایط مواجهه با احساسات ترسناک کاری که افراد انجام می دهند، انکار آن حس هست. به عنوان مثال وقتی فردی با احساس خشم نسبت به یکی از نزدیکان خود روبرو می شود، داشتن این احساس را برای خود جایز نمی داند. مثل احساس خشم نسبت به مادر، که فرد را با تناقض و تضاد مواجه می کند.
خشم نسبت به مادر، خشم نسبت به منبع مهربانی و مراقبت و حمایت قلمداد می شود و احساس گناه و عذاب وجدان شدیدی در فرد ایجاد می کند. اینجاست که ناخودآگاه فرد به کمک می آید و انکار وجود حس خشم نسبت به مادر را به عنوان راه نجات نشان می دهد. و از این لحظه به بعد وقتی خشمی نسبت به مادر تجربه شود، جای خود را به اضطراب می دهد. با گذشت زمان اضطراب به جای خشم در وجود فرد نهادینه می شود و بعد از مدتی حتی ریشه و دلیل وجود اضطراب فراموش می شود.
نوشته شده توسط: هانیه جداری
http://bavar1.blog.ir/1395/06/08/scaryfeelings2
